Terugblik (1) We moesten het even laten bezinken. Wat een fantastische avond hebben we beleefd met elkaar. Soli Deo Gloria!

In februari 2024 gingen de eerste mails heen en weer tussen onze bestuursleden. “Zouden we een keer een zangavond kunnen houden?” In onze eigen kerk, onder die prachtig verlichte toren. Datums werden geopperd, musici werden gepolst. Het viel nog niet mee om de agenda’s te combineren. Maar na ruim een jaar was het dan zover: de eerste editie van ‘Zingen onder de mooiste toren’ op 15 maart 2025.

“Als we het middenschip vol krijgen, hebben we het al heel goed gedaan”, was de gedachte. “Zoiets moet groeien.” Maar de kaartverkoop liep boven verwachting goed. In de laatste week meer dan 800 verkochte kaarten op de teller. Het werd dus een volle kerk en dat betekende nog best even schakelen op het laatste moment.

Vrijdagmiddag werden spullen opgehaald en klaargezet. Zitplaatsen reserveren voor koor, sponsoren en vrijwilligers. Programmaboekjes klaarleggen. De vleugel werd gebracht. ’s Avonds enkele lampen opgesteld om het koor en onze mooie kerk extra fraai uit te lichten. Pas na 22.00 uur sloten we helemaal tevreden de deur achter ons.

En dan zaterdagmiddag om 16.00 uur weer aanwezig voor de laatste details. Alles werd klaargemaakt om het koor en de musici te ontvangen. Matthijs (13) meldde zich voor een paar uur maatschappelijke stage. André van Vliet en Mark Brandwijk arriveerden en al snel klonken de eerste klanken van orgel en vleugel door de kerk. De koorleden druppelden ook binnen en begonnen met inzingen. Wat klonk het allemaal geweldig. Dit beloofde veel!

Om 18.45 stonden de eerste bezoekers voor de deur. Nog een halfuurtje geduld mensen, want eerst kwamen de vrijwilligers binnen die het scannen/verkopen van de kaarten in goede banen gingen leiden en programma’s gingen uitdelen.

Toen iedereen klaar stond was het wachten tot het carillon zijn deuntje van ‘kwart over’ afspeelde. U weet, we zijn daar onder de toren altijd bij de tijd. En toen was het zover: de mensen stroomden binnen! De sponsoren werden ontvangen, onze burgemeester en de dominee kregen hun plekje. Zo kon dirigent Jaap Kramer om 20.00 uur het startsein geven. Het zingen onder de mooiste toren ging beginnen!

Terugblik (2) Terwijl de vrijwilligers en de laatste toiletbezoekers hun plek zochten in de kerk, zette Mark Brandwijk de eerste akkoorden in op het orgel. Sprankelend viel de vleugel in en dan in rustige tred de stemmen van de Urkers ‘Eén Woord, één Hoop, één Heer’. De bestuursleden sloten de deuren en zo stonden we achterin de kerk even genietend toe te kijken. Het is begonnen! Al in het eerste lied zat een prachtige opbouw en zo vulden de volle klanken van orgel, vleugel en koor de kerk.

Het welkomstwoord door Jan Poorter dat volgde, bracht de sfeer er meteen goed in. Onze nieuwe burgemeester Tinet de Jonge werd welkom geheten en meneer Driesten die helemaal uit Teegelen is gekomen, werd even in het zonnetje gezet. Na het gebed door dominee Goijert zetten we, geïnspireerd door het voorspel van Mark Brandwijk, Psalm 108 in. Wat een samenzang! Na een tussenspel bleek het nog een toontje hoger te kunnen en zo klonk het tweede vers extra krachtig door ons aloude kerkgebouw.

Elk lied bespreken, dat voert wat te ver. Maar wat werd er genoten van de liederen waarin vele aspecten van het geloof aan bod kwamen. Verlangen, twijfel, zekerheid, lof en aanbidding. De muzikale intermezzo’s van Psalm 84 vierhandig op de vleugel gespeeld en ‘Wees stil voor het aangezicht van God’ in combinatie van orgel, vleugel en mondorgel.

‘Yes, I know’ was een heerlijk swingend lied waarbij we André van Vliet dansend zagen spelen op de pianokruk. Ook aan het orgel werd er hoorbaar plezier beleefd aan het stuk. Toen nog maar eens samen zingen: ‘Hoe groot zijt Gij’. In zijn voorspel schilderde Mark ons als het ware het sterrenbeeld en het rollen van de donder voor.

Zo rond 22.00 uur kwamen de laatste liederen aan bod. De dominee vertelde op indrukwekkende wijze over zijn reizen naar Rwanda en wist de aanwezigen te enthousiasmeren om ruim te geven voor Bijbels voor Rwanda (€5.250,-).

Toen de laatste noten geklonken hadden en het publiek de kerk verlaten had, werd de kerk in korte tijd weer helemaal in orde gemaakt voor de zondag. De eerste enthousiaste reacties werden links en rechts gehoord. Met de vrijwilligers dronken we nog wat in ’t Gasthuus, maar rond 23.15 uur was het voor iedereen tijd om vol indrukken weer naar huis te gaan.

Het was een gouden avond zoals we in Nijkerk maar weinig hebben meegemaakt. Op naar nog vele mooie momenten van zang en muziek onder de mooiste kerktoren van Nederland. Soli Deo Gloria!